xxx VOODOO RHYTHM RECORDS – THE COME N' GO - SOMETHING'S GOT TO GIVE

THE COME N' GO - SOMETHING'S GOT TO GIVE

VR1247

TRACKLIST

1. THE TIME YOU SPEND, THE LIFE YOU HAVE
2. IT'S OK
3. C'EST PAS FACILE
4. HEY MAMA
5. NO BLUES
6. FAZZOLETTI
7. BEERS & TEARS
8. HEART'S DESIRES
9. PETROL
10. WONDERS... NEVER LEFT OUR MINDS
11. SEARCHIN' FOR LOVE
THE COME N' GO

"SOMETHING'S GOT TO GIVE"
LP: VR1247 (EAN CODE:7640111767510)
CD: VRCD47 (EAN CODE: 7640111767442)
ORDER

ENGLISH
The Come N' Go play a brutal, blistering bloody style of Rock N Roll. Mixing the wailing sounds of modern Memphis blues punk like The Oblivians or The Reatards with the bluesy grinding grooves of the late 60's, The Come N' Go continue to deliver their wild, out of control and 'in your face' Rock N Roll. This is not for the weak hearted, my friend. Kick-ass, beer drinking, fist fighting blues to get you through your working week without killing someone.
Hailing from Switzerland, this R&B combo are the farthest thing from what you'd expect here in Heidiland. Wilder than two monkeys in a knife fight, The Come N Go have marinated themselves in the craziest Rock N Roll known to mankind. After former attempts to get their patented Memphis sound in Swiss studios, the group packed their bags and headed to the town that brought you BBQ Ribs, the blues and Elvis. Recorded and mixed this Summer in Memphis with Alicia (Lost Sounds) in her living room, the Come N Go have achieved what they went there to do; to make their sweatiest, most savage recording yet.
Featuring the four founding members Alain (vocals and harmonica), Benu (guitar), Philou (guitar) and Marina (drums) the band is playing stronger and harder than ever. And this former four piece is now a five member combo adding the big bass guitar sound of Robert Butler on the big four strings. The band sweats beers and tears on each song across this record. Alain's voice never sounded better, and you can even sing along to a couple of these new tracks. This being their 3rd record on Voodoo Rhythm you'll be sure to be rocking out harder than ever, cuz Something's Got To Give!

DEUTSCH:
The Come n' Go spielen einen harten, blutig brutalen Rock n' Roll. Sie vereinen den heulenden Sound des modernen Memphis Blues Punk wie The Oblivians oder The Reatards ihn spielen, mit bluesigen Grooves der späten Sechziger.
Diese Schweizer Rhythm n' Blues Combo ist das letzte was man aus dem gemütlichen Heidiland erwarten wird. Wilder als zwei Affen in einem Messerkampf suhlen sich die Come n' Go in der irrsten Rock n' Roll Marinade seit Geburt dieses Genres. Nachdem sie versuchten den typischen Memphis Sound auf ihrem ersten beiden Alben in Schweizer Tonstudios einzufangen, packte die Combo kurzerhand ihre Koffer und machte sich auf in die Stadt die Euch BBQ-Ribs, den Blues und Elvis bescherte. In Memphis nahmen sie im Sommer 2007 mit Alicja Trout (Lost Sounds) ihr neues Album „Something's Got To Give" auf.
Die ehemalige Vierer-Band erweiterte sich mit Robert Butler um einen Bassisten; nie spielten sie brutaler. Die Band schwitze Bier und Tränen bein Aufnehmen, Alain's Stimme ist besser denn je und ja: einige Songs bestechen ganz klar durch Ohrwurm- und Mitsingcharakter! Et voilà: The Come n' Go drittes Album auf Voodoo Rhythm Records.

REVIEWS:


motoraver (D)
The Come n´Go aus Bern war bei mir schon durchs Raster gefallen. Irgendwie verpasste ich bei den ersten Durchläufen den "A-ha"-Effekt und legte die Platte erstmal beiseite. Da der Beat-Man generell nur exquisiteste Platten veröffentlicht, musste aber doch was dran sein. Also gab es eine zweite Chance - und siehe da: die Scheisse ist heiß! Wie konnte ich das nur verchecken?! Rotzigster Blues´n´Rock´n´Trash wird hier durch die Boxen gepresst, ja regelrecht geprügelt. Aufgenommen in Memphis ... --->
unter der Regie von Alicja Trout (Lost Sounds) und um einen Bassisten verstärkt liefert die nun 4-Mann-1-Frau-Combo
ihre bisher beste - und wahrscheinlich auch letzte - Platte ab. Die Band soll sich leider aufgelöst haben. Aber die Trauer sollte man mit ein paar Bier und dem musikalischen Genuss von "Somethings Got To Give" überwinden. Selten schlug dir dreckiger, punkiger Memphis-Sound direkter ins Gesicht. Gut das es zweite Chancen gibt!



GONZO CIRCUS (NL)
'Somethings Got To Give' is reeds het derde album dat The Come N'Go voor Voodoo Rhythm maakt, en het is meteen hun meest melodieuze cd tot op heden. Had het kwartet voorheen nog de gewoonte om zijn nummers in de vernieling te rammen door middel van feedback en ferme gitaaruithalen, dan houden ze het nu allemaal een stuk meer bescheiden. Misschien ligt dat wel aan het nieuwe, vijfde lid Robert Butler. Butler speelde eerder onder meer bij Reverend Beat-Man, Get Lost en Miracle Workers en kent aldus het klappen van de zweep. Minder dan gedacht is zijn basspel dominant in de nummers op deze plaat, maar hij zorgde ongetwijfeld voor de meer gestroomlijnde sound. De Zwitsers spelen uiteraard nog steeds rock'n'roll die het best tot zijn recht komt op podia in donkere holen en erkennen nog steeds The Oblivians en The Reatards als hun meesters. Ze namen de plaat op in het walhalla Memphis, weliswaar in de huiskamer van Alicia (Lost Sounds). Ze blijven klein in hun grootsheid en weten hun wilde rock'n'roll goed te vatten op dit schijfje. Probleem bij de plaat is dat alle nummers eender klinken. Verrassende wendingen of inventieve melodieën zijn niet aan deze band besteed. Rammen en veel pinten pakken wel. 'Somethings Got To Give ' is gewoon een feestplaatje voor een wilde kroegentocht.
(Patrick Bruneel)



WILDZINE (ARGENTINA)
Estos cuatro dementes afincados en la ciudad de Biel, Suiza, son una malsana carroña, una versión ultra ritmo & blues garage de los Gories y súper punk lo-fi a la Oblivians, estos necios sacan chispas a sus instrumentos. Estos idiotas pisan a fondo el acelerador del R&R hasta el fondo, logrando una implosión de watts, ellos están totalmente fuera de control y se calcinan en su propia combustión sonica, al escucharlos te darás cuenta que están hasta el culo de drogas, alcohol y R&R The Come N´Go tocan música para los punks de la generación por venir y la actual que se deleita(ra) con su tornado de fuzz y noise.
Hace algunos años me llega una copia promocional de su primer disco vía correo desde Voodoo Rhythm, desde ese momento he perdido mas de una neurona y he gastado gran parte de mi salud auditiva gracias a ellos, sus discos han alimentado mis más bajos instintos, gracias a mi viciosa y corrupta alma que no puede resistirse a su vendaval de r&b punk y a las vibraciones mortales que emite mi reproductor digital, lo suyo es el blues punk el garage lo-fi y toneladas de actitud rocker y ritmo en la sangre atestada de tóxicos extractado de todo lo maldito que dio el R&R underground desde 1950 hasta hoy.
Su primer disco Rhythm N´ Blood del 2002 es un compendio de doce cápsulas de crudo, sucio, velos, grasiento R&B trash destrozador de tímpanos, puro TNT para tus oídos, sus canciones son pequeños rectores nucleares a punto de estallar, (la formación desde él vamos son Alain que canta, toca la harmónica y el theremin, Marina en batería, Benu en guitarra y Felipe en la otra guitarra y suena 101 % radioactiva). Para que estés al tanto la gacetilla promocional decía: son una brutal clonación entre los Cramps y Oblivians pasados de Speed. Este primer CD abre el fuego con una urgente y rechinante versión de Baby What's Wrong de Jimmy Reed una mixtura de Gories y Fireworks, cerrando este disco con You Don't Dig Me, pasando por Losers Ave, Shave My Soul, Eat Shit, Alan Less, Rolling Bones, que son puro sonido Crypt, el mismo fue registrado por Robert Butler, sí el mismo de los Miracle Workers. Para su segundo disco, también por Voodoo Rhythm, de 2006 llamado simplemente 2 dejan de manifiesto su admiración por los Rolling Stones, Revelators, Oblivians y Reatards logrando una promiscuidad sonora demencial, mas secreción punk blues y R&B trash, el mismo cuenta con balazos tan mortíferos como: The Fight, Don't Matter, I Wanna Be, Golden Shower, John Chet y las versiones de There's No Butter For My Bread, Oblivians, y Commotion de la Creedence Clearwater Revival; este disco le da una patada en las bolas a cualquiera de la JSBE. Durante el año pasado editan Something's Got To Give, (que fue grabado y mezclado en Memphis por Alicia de Lost Sounds), su tercer disco vía Voodoo Rhythm (ver recuadro), para resumir los Come N'Go le entran sin ninguna contemplación al legado de los Oblivians, el sonido Crypt y la disonancia rocker de los Reatards, mezclando esto además con groove sixtie, blues, punk y lo hacen deliberadamente, esta no es música para débiles de corazón, son una patada en la boca del estomago que podría matarte, te aseguro que ellos están totalmente fuera de control listos para asaltar tu sistema auditivo y dejarte con una lesión crónica.
"Something's Got To Give" Come N'Go - Voodoo Rhythm
La faena se desata con The Time You Spend, The Life You Have, en donde nos ofrecen un crudo R&B negroide peligroso como una navaja que se desliza por tu cuello mientras suena una