DEUTSCH
'DAS LEBEN IST EIN ENDLOSER KAMPF UND DANN STIRBST DU... WENN WIR REVEREND BEAT-MAN GLAUBEN SCHENKEN WOLLEN IST DAS LEBEN NICHT NUR EIN ENDLOSER KAMP SONDERN AUCH EIN NICHT ZU ENDE GEHENDES LANGES SCHMERZHAFTES CHAOS'
Ihr haltet hier das Zweite von insgesamt Drei in der Reihe ‚Surreal Folk Blues Gospel Trash' in den Händen. Angefangen hat die musikalische Reise des Reverends mit Elvis und den Blues Brothers; weiter ging es mit Death Metal bis hin zu Garage, Punk, Psychobilly und RnB, New Wave und Industrial; doch stets den Blues im Kopf, der ihn strark prägte. So z.B. auch sein Pseudonym LIGHTNING BEAT-MAN, inspiriert von Lighning Hopkins. Der Blues war es auch der ihn zu dieser Triologie trieb: der ewige Kampf mit sich selbst, der gesamten Umwelt , den Frauen, der ihn nicht losszulassen scheint und ihn immer wieder dazu antreibt neue Songs zu schreiben; der eine skurriler und eben „surrealer" als der andere, was man sehr gut in z.b. ' I've Got The Devil Inside' oder 'Lonesome and Sad' erkennen kann.
Es sind auch wieder etliche High- Recordings auf der Platte vorhanden wie LONESOME AND SAD, I WANT YOU TO FEEL ,ANOTHER DAY ANOTHER LIFE, I'M OVER WITH YOU, DON'T STOP TO DANCE. Die übrigen Stücke wurden zusammen mit Olifr M. Guz in den STAR TRACK Studios in Schaffhausen (Schweiz) aufgenommen. Mit dabei: Delaney Davidson (Dead Brothers) am Schalgzeug und Robert Butler (Panti-Christ, Miracle Workers) an der Slide. Bei BLUE MOON OF KENTUCKY gaben sich Zeno Tornado und die Boney Google Brothers die Ehre, JESUS ist ein Song der Johny Cash bekannt machte... vor etlichen vor Jahren.. und wie es so gekommen ist...ist er einsam gestorben so wie es der Song sagt.
SURREAL FOLK BLUES GOSPEL TRASH VOL3 wird im März 2008 in Form einer DVD mit Videoclips zu allen Songs von vol1 und vol2 erscheinen. Gedreht von Filmemachern aus allen Herren Ländern.
REVIEWS:
PROGRESSIVE PSYCHADELIC (NL)
Is there a next chapter after Cramps, Howling Woolfe, Screaming Jay Hawkins, and Exuma, and is there another life after all kinds of Jesus Christ's blind worshippers, with all the threats of Satanisms spooking the people ? Oh yes, there is. With his raw voice spoiled by gasoline spitted into the flames of kitschy home fires, of Jesus Christ's hypocrisies and into the devil's kitchen, he stood up and fights for his own path, reborn as a voodoo child as he is worshipping with cynical smiles the reborn consciousness of his mind under the name of Reverend Beat-Man, beaten up by stupidity and religions, his own gospel feels pretty much complete. While his voice is Trash Rockabilly & Voodoo Blues related, any style coming up his mind (blues, country, or Trash,..) is good enough for his wild visions and expressions, which are more that of a theatrical singer-songwriter. If you read behind the lines, this cabaret sounds as much enlightened as cynically painful, disarming as well as entertaining, showing a great original, intelligent and gifted personality. Recommended !
NO BRAINS (NL)
Christmas came early to me, but I was a bit late. I was moving to new address and this was supposed to be reviewed before Christmas, but I think it's never too late, specially when you get such a great album as "Surreal Folk Blues Gospel Trash Vol 2". I'm big Monsters fan, but I wasn't a big fan of Beat-Man solo stuff. Now I think I will change my mind. His early records had great moments, but they never reached The Monsters level. I guess Beat-Man was looking for his own thing, but most of songs could have been played by The Monsters. This is different. I missed Vol 1. Vol 2 is really weird underground masterpiece with strong rock'n'roll, rhythm and blues, folk blues roots. Creepy with dark sphere and in the same time emotional and funny. Songs are pretty different, but fit together perfectly. Good production, not lo-fi as you may expect. I guess Beat-Man should be as big as Tom Waits or The White Stripes, but he is too deep under the ground. I must get Vol 1 soon, 'cos I'm afraid I missed a really great record.
CUZN WILD (USA)
Been playin vol 1 & 2 all morning. Lord, ...there ain't been this much sonic wrath descend on The South since the damn yankees burned Richmond!
THE BEAT-MAN WAY is spreading through Dixie like kudzoo from Hell.
DER WARSCHAUER (D)
„Das Leben ist ein endloser Kampf und dann stirbst du. Wenn wir dem Reverend Beat-Man Glauben schenken wollen, ist das Leben nicht nur ein endloser Kampf; sondern auch ein nicht zu Ende gehendes, langes, schmerzhaftes Chaos"- mit diesen wenig tröstlichen Worten beginnt das CD Info zum zweiten Teil der Trilogie "Surreal Folk Blues Gospel Trash". Gut zu wissen, dass es ihn gibt, den Reverend - er macht für uns Sünder gute Mine zum bösen Spiel (Okay, das war ein Filmzitat). Während er auf Vol. 1 weitgehend allein zu hören ist, hat der Beat-Man für sein aktuelles Album verschiedene Gastmusiker versammelt, was seinen ursprünglichen, düster-morbide hallenden Boogiesound angenehm erweitert. Inhalt-lich inspiriert von eigener innerer Zerrissenheit, Sünde, Tod, Teufel und Frauen servieren diese Leutchen surrealen FolkBluesGospelTrash- mit Einflüssen aus Country, Garage, Psychobilly und frühem R'n'B. Total witzig ist hierbei die Erklä-rung der verwandtschaftlichen Beziehungen des Reverend bei "I see The Light" sowie der (Elvis-) Hillbillyklassiker "Blue Moon Of Kentucky" und "Jesus", das Johnny Cash auf seinen "American Recordings" unter dem Titel "Spiritual" aufnahm. Den Reverend Beat-Man liebt man oder man findet ihn klasse, so ganz entschieden habe ich mich persönlich noch nicht. Allerdings sollte man sich die Möglichkeit, den Mann live zu erleben, nicht entgehen lassen. Und die Chance dazu besteht im kommenden Frühling, wenn er in unseren Breiten unter-wegs sein wird, um verirrten Seelen den Weg in den Himmel zu zeigen. Oder in die Hölle, auch da bin ich noch nicht ganz sicher. Tipp: Von der Trash Vol. 1 Scheibe befand sich der Song "Jesus Christ Twist" auf unserer CD zum Heft #55. Wie üblich dazu auch ein Interview mit dem Reverend.
I94 BAR (AUS)
SURREAL FOLK BLUES GOSPEL TRASH Vol 1 – Reverend Beat-Man (Voodoo Rhythm)
SURREAL FOLK BLUES GOSPEL TRASH Vol 2– Reverend Beat-Man (Voodoo Rhythm)
Here's a classy, two-volume collection of radio-friendly tunes, over the course of which the Reverend Beat-Man mellows out and produces sensitive and heartwarming hymns, AOR folky ballads and lite gospel, accompanied by strings and a 15-member choir populated by vestal virgins in flowing white robes. Yeah, right.
If you haven't caught up with the blasphemous, one-man garage trash party that is Reverend Beat-Man you might not be aware that "mellowing out" is his least likely course in a weird and wending career path. He's more likely to stick sharpened bamboo spikes under his fingernails and gargle with 40 percent proof white spirits. Come to think of it, that could well be what's happening in some of the more extreme studio moments.
Switzerland should make him a baron or award him a gold cuckoo clock - whatever the fuck they do to over-achievers in their field of endeavour in that funny little country of theirs. They're unlikely to get him to wear a suit and work in a bank.
The "folk" reference in the title is no misnomer. There is that feel to some of these songs, especially on Volume 1, with the follow-up leaning a little more towards gospel. But any resemblance to Peter, Paul and Mary is purely coincidental. You get the impression that Beat-Man would have driven folkies to insanity and risked being beaten to death by a wild-eyed coffee addict in a black beret if he'd poked his head into a Greenwich Village beatnik coffee shop and played this stuff in the genre's heyday of the early '60s.
References to all sorts of liquor and drugs madness, jail cell rape and whatever other harrowing or debauched excess seeps into Beat-Man's consciousness abound when he's within spitting range of a microphone make it clear that Blowing In The Wind is the last thing on this madman's mind. He'd rather Blow Your Brains Out, and when he sings about his heart being broken, it's clear that a meat cleaver is implicated.
The music runs the full gamut as the labeling says, with bongos, cello, dirty slide, banjo, fiddle, stand-up bass and "strange bamboo thing" deployed for good measure. I have a leaning towards Volume 1 where there's the odd detour into Central European folk ("Coco Grace", "Lonesome and Sad") and garage brutality ("Jesus Christ Twist", "Letter To Myself"), exposing the beautifully blunt guitarwork of Robert Butler (ex-Get Lost/The Miracle Workers.) Volume 2 is growing on me, though. Like mould.
There really is something to piss off everyone and an incest song like "I See The Light" just about qualifies the Reverend as an honorary Tasmanian.
Don't sing "I Want You To Feel" in church. Or maybe, do sing it. I dare ya.
The all-pervading factor here is Beat-Man, whose resonant, sometimes off-key bullfrog vocal gives these 24 tunes the sort of character that most trash bands can only think about.
The pigeon pair of albums (no bird shit puns) share a common thread – a spoken word closer. On Volume 1 it's "The Beat-Man Way" a jazzy narrative that ends up with the vocalist eschewing a paying job for drugs and rock and roll. And drugs. On Volume 2 it's "The Swiss Army Knife" where, er, forget it. You're better getting it straight from the source anyway.
Britney has Dr Phil. The rest of the world's fuck-ups can seek spiritual guidance from the Reverend Beat-Man. - The Barman
SWISS DISC (CH)
Beat-Man (u.a. The Monsters, Zorros) ist der König des Schweizer Garagenrocks, wobei dem Selfmademan auch Stile wie Trash, Folk, Country oder Blues nicht fremd sind. «Vol. 2» ist Teil 2 der Trilogie über seine Verwirrung bezüglich Glaube, Hoffnung und dem Pfad des Gerechten. Durch den Filter des Christentum erklärt Beat «Beat-Man» Zeller sein Leben, seinen Kampf. Im zweiten Song ringt er, unterlegt von rohen, flirrenden Gitarren, mit einer etwas verwirrenden Familiengeschichte und dem Teufel. Wer gewinnt wohl? Aus dieser Mühsaal erholt er sich schleppend in Song 3, dem trash-folk-bluesigen «Lonesome and sad». In «Blue moon of kentucky» gibt er authentisch den Bluegrass-Gospel. Das Leben geht weiter und es klingt optimistisch.
Etwas später, bei «Another day another live» hat ihn die Liebe gepackt, folkig in Szene gesetzt. Die Liebe geht, der Teufel kommt («I've got the devil inside», gekleidet in rohem Trashblues). Kurz vor Schluss bekennt er seine Schuld und bittet: «Oh jesus, don't let me die alone». Verwirrenderweise endet «Vol. 2» mit dem aggressiven Gospelsong «The swiss army knife». Sollte uns das zu denken geben? Nein. Das ist Garagenrock. Reverend Beat-Man lebt und atmet Garagenrock. Er ist Garagenrock. (Robert Pally)
DER WARSCHAUER (D)
Das Leben ist ein endloser Kampf und dann stirbst du. Wenn wir dem Reverend Beat-Man Glauben schenken wollen, ist das Leben nicht nur ein endloser Kampf; sondern auch ein nicht zu Ende gehendes, langes, schmerzhaftes Chaos"- mit diesen wenig tröstlichen Worten beginnt das CD Info zum zweiten Teil der Trilogie "Surreal Folk Blues Gospel Trash". Gut zu wissen, dass es ihn gibt, den Reverend - er macht für uns Sünder gute Mine zum bösen Spiel (Okay, das war ein Filmzitat). Während er auf Vol. 1 weitgehend allein zu hören ist, hat der Beat-Man für sein aktuelles Album verschiedene Gastmusiker versammelt, was seinen ursprünglichen, düster-morbide hallenden Boogiesound angenehm erweitert. Inhalt-lich inspiriert von eigener innerer Zerrissenheit, Sünde, Tod, Teufel und Frauen servieren diese Leutchen surrealen FolkBluesGospelTrash- mit Einflüssen aus Country, Garage, Psychobilly und frühem R'n'B. Total witzig ist hierbei die Erklä-rung der verwandtschaftlichen Beziehungen des Reverend bei "I see The Light" sowie der (Elvis-) Hillbillyklassiker "Blue Moon Of Kentucky" und "Jesus", das Johnny Cash auf seinen "American Recordings" unter dem Titel "Spiritual" aufnahm. Den Reverend Beat-Man liebt man oder man findet ihn klasse, so ganz entschieden habe ich mich persönlich noch nicht. Allerdings sollte man sich die Möglichkeit, den Mann live zu erleben, nicht entgehen lassen. Und die Chance dazu besteht im kommenden Frühling, wenn er in unseren Breiten unter-wegs sein wird, um verirrten Seelen den Weg in den Himmel zu zeigen. Oder in die Hölle, auch da bin ich noch nicht ganz sicher.
OLD SCHOOL (PL)
Po ukazaniu się jedynki, czekałem na dwójkę bardzo niecierpliwie. Kolejna część opowieści o degeneracji, samozagładzie i rock'n'rollu wreszcie wyszła i jest tak dobra jak poprzednia!!! BEAT-MAN dalej ciągnie swoją opowieść, dalej twierdzi że Elvis żyje nawiedzony przez szatana i nadal jest w tym perfekcyjny!!!
GONZO CIRCUS (NL)
Op het eerste deel van deze trilogie, de dvd volgt binnenkort, was de track 'Jesus Christ Twist' de absolute uitschieter tussen een reeks nummers die sowieso al het beste van Reverend Beat-Man's carrière lieten horen. Deze opvolger doet er nauwelijks voor onder, al hebben we de indruk dat de tracks net iets minder zijn uitgevallen. De nadruk ligt deze keer dan ook meer op de exorbitante teksten van ons aller Beat-Man, die door gebruik van bijbelse metaforen zijn streng religieuze kinderjaren voor de satanische leeuwen gooit. Zijn opvoeding stuurde hem in zijn tienerjaren obsessief de tegenovergestelde richting uit, met een mateloze interesse in het occulte, donkere en satanische. Deze tweespalt komt heel goed tot uiting in de nummers, die bol staan van donderpreken en gospelachtige zanglijnen. De Reverend Beat-Man maakt het Reverend-zijn op deze plaat dan ook meer dan waar. Net als op Volume 1 staan ook hier weer afwisselend nummers op die hij in groepsverband opnam, naast een meerderheid aan tracks die hij solo, lekker thuis friemelend, als een volleerd éénmansorkest in elkaar bokste. Een jodel op 'Blue Moon Of Kentucky', een overspelige ballade als 'Another Day Another Life' en prijsbeest 'I've Got The Devil Inside' zorgen voor de nodige afwisseling en de opstap naar het afsluitende 'The Swiss Army Life', waarin Reverend Beat-Man net als op Volume 1 een verhaal vertelt, doorspekt met Jezus-verering. Jesus Loves You, als een volleerd predikant die alle smurrie van de aarde over ons heen gooit. Meer dan geslaagd, dit tweede deel. We zijn dan ook uiterst benieuwd naar de afsluitende dvd, waarop een vijftiental clips komen te staan van nummers die op dit en het vorige schijfje zijn te vinden. Reverend Beat-Man is in de fleur van zijn duivels Zwitserse leven.(Patrick Bruneel)
FILE UNDER – (NL)
Surreal 2:
Je zou het wellicht niet verwachten van een godslasterende rocker, maar exact op het tijdstip dat hij beloofde, is deel twee in deze trilogie verschenen (deel één verscheen afgelopen september en deel drie, een DVD met clips bij de songs van de eerste twee delen, staat voor maart 2008 gepland). En wederom krijgen we een lesje in levenskunst van de Zwitserse dominee-van-de-goot die zich tooit met de naam Beat-Man. Zalvende woorden en preken voor je zieleheil moet je niet verwachten; wel zaligverklaringen voor hen die zich wentelen in gore en hun lage lusten de vrije loop laten. Halleluhah, brothers and sisters! "I've Got The Devil Inside" en hij kietelt me tot ik lachend een andere hoerentent in kruip. Basale blues, rock 'n' roll, folk (een heel klein beetje) en gospel (zo mogelijk nog minder), gebracht door een schreeuwlelijk met charisma en een vet Zwitsers-Duits accent. Het is het beste wat deze kant van de hel te bieden heeft. Net als op Volume 1 eindigt Reverend Beat-Man met een heuse preek, deze keer eentje waarin hij zich "The Swiss Army Knife" noemt. De Beat-Man mag dan een roestig mes zijn, het is er eentje met grote kwaliteiten en een naam die klinkt als een klok (een gebarsten klok, dat dan wel weer). ZONE5300 – (NL)
Surreal 2:
Het Voodoo Rhythm label brengt met enige regelmaat vrij trashy rockplaten uit met voornamelijk ouderwets vette rock & roll, rammelblues en ander goors.
De titel van het tweede deel van deze Reverend Beat-Man-trilogie zegt het al: deze Godvrezende Hillbillies zijn niet van de subtiele aanpak. De zingende voorganger vliegt regelmatig met gierende stembanden uit de bocht, begeleid door beukende drums, orgel, gitaar en mondharmonica. Het betreft hier ongepolijste home recordings gemixed met wat studio-opnamen. God en de duivel, moord, incest, drank en andere slechte gewoonten vormen de onwelriekende poel aan onderwerpen waar dit gezelschap met overgave in duikt. In Don't Stop To Dance bezingt hij het bepotelen van dansende damesbillen, en in Our Girls geeft hij advies aan jonge meisjes om bepaalde talenten vooral goed te benutten; erg amusant allemaal. Aangekomen bij psalm nummer zes horen we: "Oh Lord, I've got the devil inside me. Take it away from me." Het klinkt niet bepaald wanhopig, sterker nog, The Reverend lijkt de aanwezigheid van duivelse krachten behoorlijk inspirerend te vinden. Hallelujah brothers and sisters!
Tussen het gebeuk door komen er gelukkig ook nog wat sober uitgevoerde nummers voorbij, zoals I Want You To Feel, waarin de eenzaamheid en het loserschap aan bod komen. Vrolijke dansmuziekjes zijn er waarempel ook nog: In Blue Moon Of Kentucky zorgt de snelle vioolpartij voor fijne herinneringen aan de Ierse Pogues. Erg orgineel is de akkoordenkeuze niet, maar dat mag de pret niet drukken. Surreal Folk Blues Gospel Trash Vol 2 is een zeer genietbare plaat voor iedereen die ook Johnny Dowd, The Make-Up en The Cramps in de platenkast heef
Ox-Fanzine / Ausgabe #76 - D
Nachdem mich der erste Teil dieser Trilogie so sehr angesprochen hat, muss ich leider sagen, dass dieser Teil ein kleiner Rückschritt oder Umkehr zu Beat-Mans Ursprüngen ist. Unter Einsatz diverser Gastmusiker zelebriert er wieder "nur" seine durchgedrehte Version des Garagepunks. Das Album beinhaltet zwar alles , für das seine Gemeinde den Reverend so liebt und auch die Geschichten, die er erzählt, gehören sicher zu dem verwirrtesten Zeug , das jemals das Licht dieser Welt erblickt hat, doch es ist ein Konzept, das sich langsam aber sicher totläuft! Es fehlen komplett die grenzübergreifenden Ansätze des ersten Teiles, stattdessen versinkt man hier knietief im Blues. Auch nicht der Eifer, der fast schon wahnwitzige Züge annimmt, kann darüber hinwegtäuschen, dass hier die Kreativität auf einem sehr hohen Niveau stagniert. (7) (Diese Band war auf der Ox-CD #76 zu hören) (Casi )
Daily Rock - CH
Deuxième volet de la trilogie annonceé par le révérend, cet album effectivement surréaliste tient les promesses contenue dans le titre. Reverned Beat-Man dans tous ses états vous parlera de la vie sexuelle et quelques peu compliquée de sa famille. Vous écouterez sagement l'histoire de ce garssi bon , qui finit par fumer da la Jane, commettre un meurtre et se retrouver en prison où il s'en prend plein les fesses vingt-cinq fois par jour. Vous saurez tot ou presque sur l'homme en robe et son esprit torture. Musicalement c'est simple , basique , deux gguitares , une batterie , un clavier et la voix caverneuse de Beat-Man entre gospel , blues , boogie et rock and roll. A savourer avec un bon whisky et une "nonne" prete à tout sur vos genoux.
INCOGNITO RECORDS - D
Der zweite Streich mit REVEREND BEAT-MAN's "Surreal Folk Blues Gospel Trash". Mal gibt er den verblendeten Fernsehprediger, mal einen besessenen Hausierer im Namen Gottes, und bei persönlicheren Stücken wie etwa "I'm Over With You" gibt er den rauhen Rock'n'Roll Shouter. Musikalisch wirklich genial unterlegt, bewegen sich die Songs zwischen ursprünglichem Blues, Gospel, Country-Folk und Bluegrass. Nie zu viel aber immer effektiv instrumentiert, und das neben Gitarre und Schlagzeug, auch mal mit verschiedenen Orgeln wie Farfisa oder Bontempi, sowie eher im Country beheimateten Instrumenten wie Banjo, Geige, Slide-Gitarre. Neben Nummern die REVEREND BEAT-MAN komplett selbst eingespielt hat, finden sich hier auch wieder Songs mit Gastmusikern wie DELANEY DAVIDSON von den DEAD BROTHERS, ROBERT BUTLER ehemals MIRACLE WORKERS, OLIFER M. GUZ.... Aufgenommen hat REVEREND BEAT MAN in seinem Wohnzimmer, sowie in verschiedenen Studios, wobei die Songs insgesamt absolut perfekt aufgenommen wurden. Schickes Artwork, das den REVEREND mit extrem flott gekleideter Schwester zeigt
KICK OUT THE JAMES (ES)
Segundo volumen de la trilogía que este pirado se ha propuesto lanzar y te aseguro que nada se le pone por delante, como bien dice el titulo musica surrealista que bebe tanto del folk como del blues o del gospel asi como del sonido basura en forma de rock and roll. El caso es que con la broma el Reverendo hace entrega de otro puñado de canciones tremendas, desde ese "Letter To Myself" con el que se abre el disco y que es musicalmente brutal, no para de hacer apología a su particular visión de la religión o de los infiernos particulares que cada uno tenemos, llámalo paranoia, depresión, soledad y lo refleja en canciones de letras oscuras y música apocalíptica hecha con una simple guitarra amplificada y percusión de manera simple, y en ocasiones adornada con instrumentos tradicionales, nada de tecnología, sonidos de siempre y como resultado un disco increíble con temas tan alucinantes como "I See the light" puro Apocalipsis no apto para creyentes confesos, un "Lonesome and Sad" por el que Lux Interior y Poison Ivy venderían su alma al mismísimo Jeffrey Lee Pierce por que su próximo disco tuviera temas como ese, una versión del "Blue Moon of Kentucky" en donde Zeno Tornado y sus Boney Google Brothers sacan brillo a sus banjos y violines a golpe de blue grass, un resquicio de esperanza brilla al sonar "Another Day, Another Live" y mas inyecciones de autenticidad que se esconden bajo títulos como "I´ve Got The Devil Inside", "Our Girls" (version maqueta), "Don´t Stop to Dance" o la abducción del hombre de negro en ese "Jesus". Ojala muchos personajes cuerdos tuvieran las cosas tan claras como este alocado Reverendo.
NEWS - CH
Vol 2 of Three. An album incl the incredible "I've got the devil inside" and the ultra insane "Swiss army knife". Take a trip into the crazy world of the Beat-Man!!
20 MINUTEN – CH
Akt. 03.12.07; 19:12 Pub. 03.12.07; 19:12
Neues von einem der grössten CH-Rockstars Live-Shows von Reverend Beat-Man sind ein Ereignis: Irgendwo im Bermuda-Dreieck zwischen Predigt, Comedy und One-Man-Show unterhält er sein Publikum wie nur wenige.
Diese Energie der Liveshows packt er einmal mehr auf Platte: Der zweite Teil seiner «Surreal Folk ...»-Trilogie ist gespickt mit Songs, die bei den Shows im Zentrum stehen: «I See the Light» und «Jesus» oder das grossartige «Blue Moon of Kentucky» – Beat-Man beweist, dass es kein Zufall ist, dass er eine internationale Fangemeinde hat.
ZONE 5300 – NL
Het Voodoo Rhythm label brengt met enige regelmaat vrij trashy rockplaten uit met voornamelijk ouderwets vette rock & roll, rammelblues en ander goors.
De titel van het tweede deel van deze Reverend Beat-Man-trilogie zegt het al: deze Godvrezende Hillbillies zijn niet van de subtiele aanpak. De zingende voorganger vliegt regelmatig met gierende stembanden uit de bocht, begeleid door beukende drums, orgel, gitaar en mondharmonica. Het betreft hier ongepolijste home recordings gemixed met wat studio-opnamen. God en de duivel, moord, incest, drank en andere slechte gewoonten vormen de onwelriekende poel aan onderwerpen waar dit gezelschap met overgave in duikt. In Don't Stop To Dance bezingt hij het bepotelen van dansende damesbillen, en in Our Girls geeft hij advies aan jonge meisjes om bepaalde talenten vooral goed te benutten; erg amusant allemaal. Aangekomen bij psalm nummer zes horen we: "Oh Lord, I've got the devil inside me. Take it away from me." Het klinkt niet bepaald wanhopig, sterker nog, The Reverend lijkt de aanwezigheid van duivelse krachten behoorlijk inspirerend te vinden. Hallelujah brothers and sisters!
Tussen het gebeuk door komen er gelukkig ook nog wat sober uitgevoerde nummers voorbij, zoals I Want You To Feel, waarin de eenzaamheid en het loserschap aan bod komen. Vrolijke dansmuziekjes zijn er waarempel ook nog: In Blue Moon Of Kentucky zorgt de snelle vioolpartij voor fijne herinneringen aan de Ierse Pogues. Erg orgineel is de akkoordenkeuze niet, maar dat mag de pret niet drukken. Surreal Folk Blues Gospel Trash Vol 2 is een zeer genietbare plaat voor iedereen die ook Johnny Dowd, The Make-Up en The Cramps in de platenkast heeft.
FLIGHT 13 – D
Das zweite Album der angekündigten 3er Reihe. Ein Ausbund an Kreativität, der den "wahren" Blues lebt. Der ewige Kampf mit sich, der Umwelt und v.a. der Frauen; genug Geschichten also um schneller Songs zu schreiben als Alben veröffentlicht werden können. Die Stücke wurden zusammen mit Olifr M. Guz (auch Aeronauten) in den Star Track Studios in Schaffhausen aufgenommen. Auch mit dabei: Delaney Davidson (Dead Brothers) am Schlagzeug und Robert Butler (Pantichrist, Miracle Workers) an der Slide. ... mehr wenn gehört.
PBS 106.7 MELBOURNE (AUS)
Hi Beatman, all the best for the new year from all of your friends here at PBS. You made my return to work absolutely worthwhile when l saw your new release,,, love em love em love em!!. Only problem was, when playing them in my office l was beset upon by ravenous announcers, staff and assorted hanger onners. Definitely all thumbs up, real winners here. Congratulations on these two and as usual they are up to your impeccable standard. Yes this was the perfect way to start the year, devilish on your behalf but well worth it!. As always Beatman thank-you for the wonderful support and look out tomorrow or the first PBS tip-sheet for the year....
egards your mere servant Peter.
Dagensskive.com (NOR)
8 von 10 LP's
Sånger från onda våningen
På den andra volymen i trilogin Surreal Folk Blues Gospel Trash (den tredje blir en videosamling på dvd) tolkar Reverend Beat-Man om delar av materialet från den första, men bjuder framför allt på ett gäng nya kompositioner. Om den förra given handlade om ful, skitig och söndersupen punkblues låter den andra som visor från en whiskeydränkt cowboy på en saloon som förirrat sig i tid och rum. Visst stampas det i golvet och hytts med näven på rock'n'roll-manér, men det jag minns mest är countryfärgningen och den löst strängade banjon. Reverend Beat-Man skulle kunna vara Jack Whites onda syssling och Johnny Cashs landsförvisade barnbarn. Fulare, elakare och skitigare. När han sjunger historier om döden, Jesus eller att han förvandlas till en schweizisk armékniv gör han det med en djävuls röst. Till och med när han sjunger en kärlekshyllning till världens vackraste flicka ekar det av ont uppsåt (eller åtminstone hämndlystnad). Här finns en trasig svärta som är fullkomligt förtrollande. När Beat-Man kräker ur sig sin smärta så att stämbanden slår knut på sig själv sitter jag där hänförd och förtrollad. Igen
Lords of Rock (CH)
Vous croyez avoir des problèmes avec votre famille recomposé? Alors assistez au sermon que Reverend Beat-Man vous propose avec Surreal Folk Blues Gospel Trash, Vol. 2. Ce mélange de styles dans un seul album, c'est à peu près ça: des prédications politiquement incorrectes, voire pire, sur un fond rock alternatif. De la country au gospel, de l'orgue d'église à la guitare électrique, tout y passe. Musicalement, ça n'apporte pas beaucoup d'eau au moulin, il faut avouer. Le secret réside plutôt dans la poésie des textes et sa voix douce et cristalline. Moins subtil que les Dresden Dolls dans l'approche, il ajoutera une touche de vulgarité aux sujets tabous abordés. Et puisqu'on ne peut pas prétendre donner un bon prêche avec une voix d'enfant de choeur, la voix est plutôt gutturale. Le fils caché de Tom Waits et de Nick Cave sans sirop pour la toux devrait produire un effet similaire.
Des ombres au tableau? Premièrement, 'I've Got The Devil Inside' n'est pas une reprise d'INXS. Aucun morceau n'atteint l'illumination de 'Comeback Lord' et on a de la peine à garder la foi entre les deux prédications que sont 'I See The Light' et 'The Swiss Army Knife'. Et oui, il y a des longueurs.
Totalement inaudible pour certains, ce miel pour les ouailles n'est pas à mettre entre toutes les mains. Et pour les autres, ceux qui ont assisté une fois à l'office du révérend en live, pas besoin de vanter les mérites de ce disque. On y retrouve tout l'ambiance d'un concert de ce one man band en soutane.
Bloody Mary – (Spain)
Favourite Records:
REVEREND BEAT-MEN - SURREAL FOLK BLUES GOSPEL TRASH VOL 2 (VOODOO RHYTHM LP/CD)
Segundo volumen de la trilogía que este pirado se ha propuesto lanzar y te aseguro que nada se le pone por delante, como bien dice el titulo musica surrealista que bebe tanto del folk como del blues o del gospel asi como del sonido basura en forma de rock and roll. El caso es que con la broma el Reverendo hace entrega de otro puñado de canciones tremendas, desde ese "Letter To Myself" con el que se abre el disco y que es musicalmente brutal, no para de hacer apología a su particular visión de la religión o de los infiernos particulares que cada uno tenemos, llámalo paranoia, depresión, soledad y lo refleja en canciones de letras oscuras y música apocalíptica hecha con una simple guitarra amplificada y percusión de manera simple, y en ocasiones adornada con instrumentos tradicionales,nada de tecnología, sonidos de siempre y como resultado un disco increíble con temas tan alucinantes como "I See the light" puro Apocalipsis no apto para creyentes confesos , un "Lonesome and Sad" por el que Lux Interior y Poison Ivy venderían su alma al mismísimo Jeffrey Lee Pierce por que su próximo disco tuviera temas como ese, una versión del "Blue Moon of Kentucky" en donde Zeno Tornado y sus Boney Google Brothers sacan brillo a sus banjos y violines a golpe de blue grass, un resquicio de esperanza brilla al sonar "Another Day, Another Live" y mas inyecciones de autenticidad que se esconden bajo títulos como "I´ve Got The Devil Inside", "Our Girls" (version maqueta), "Don´t Stop to Dance" o la abducción del hombre de negro en ese "Jesus". Ojala muchos personajes cuerdos tuvieran las cosas tan claras como este alocado Reverendo. (Oscarkotj-2008)
MUSIC MACHINE (USA)
Reverend Beat-man makes foot tapping, shit kicking, shambolick and often quite funny mix of punk, blues, rock 'n' roll & country. Having a singing voice & talking tone akin to a mix of GG. Allen, Nick Cave and Jello Biafra – if you can imagine that.Reverend Beat-man persona is that of a Reverent turned to Satan, sex drugs and rock and roll, coming from Sweden but sounding more american than anything else. Playing mostly everything himself & seemingly playing as a one-man band in live format. We've get a mix of churning and slamming electric guitar, drums, raw strummed acoustic guitars, harmonica, banjo & bastardised church organ. To which he rants, raves, shouts and talks/ preachers over the top of, talking about Satan, incest, damnation and all manner of sleaze. Most of the songs are of his own demented making, though there's a great eye bulging, thigh slamming version of the Blue Grass Classic Blue Moon of Kentucky- with all manner of destructive sound samples over the overheated banjo barn stomping backing & Reverend Beat-Man vocal attack.The tracks are kept short and sweet for the most part, with only the last talky, demented and highly funny track The swish Arm Knife going near to the seven minute mark. An album that's guaranteed to crack a smile, full of memorable rough 'n' ready songs soaked with Reverend Beat-man persona.
BOPPIN AROUND – NL
SURREAL FOLK BLUES GOSPEL TRASH VOL. 2/ REVEREND BEAT-MAN
Voodoo Rhythm VRCD41
Deel 2 in een trilogie waarvan volume 3 een DVD zou moeten worden. Reverend Beat-Man alias Lightning Beat-Man is de Zwitser die zo gek is als een koekoeksklok, het Voodoo Rhythm label runt (telkens weer een garantie voor alles wat maar enigszins trashy is), en dat label ook handig gebruikt om een massa's releases uit te brengen van zijn garageband The Monsters en onder eigen naam. Als we onderweg de tel niet zijn kwijtgeraakt is dit zijn zesde solo album, en wie de man een beetje kent weet waaraan we ons mogen verwachten. Toch staan tussen alle feedback en vervorming van deze kruising tussen 60's garage lawaai en ultra primitieve voodooblues enkele opvallende nummers. Blue Moon Of Kentucky wordt een uptempo hillbilly meezinger, muzikaal erg goed gebracht met Zeno Tornado & The Boney Google Brothers die instaan voor de begeleiding op banjo en fiddle, opgevrolijkt met een non-stop arsenaal geluidseffecten zoals onweersbuien, knallende zweepslagen, revolverschoten, brekend glas, sirenes, mitralleurs en wekkers. Het betere polka werk! Naar het schijnt verscheen dit nummer vorig jaar al op een vinylsingle met slechts één kant (!), maar die zijn we nooit tegengekomen. Our Girls is een onderkoeld Singin' The Blues-achtig rustig nummer. Jesus is demente country die klinkt als een afdankertje van André Williams' countryplaat Red Dirt uit 1999. De CD eindigt in de stijl van die bizarre parlando moraliserende country preken op een laagje orgel, helaas te lang (7 minuten!), meer gebruld dan gesproken (hou er rekening mee dat Beat-Man op de hele CD meer brult en gromt en grijnst dan hij zingt), en net zoals de meeste songs tekstueel compleet over the top. Jammer, want zo wordt een goed idee voor een ongewone parodie verkracht tot een grap die snel verveelt. Blijft over: twee songs die misschien interessant zijn voor all round Boppin' Arounders, en de verzuchting dat we Beat-Man graag nog eens een uitzinnig rock 'n' roll plaatje als zijn debuut Wrestling Rock 'n' Roll uit 1995 zouden zien maken. Binnenkort zou die 10" trouwens op CD verschijnen met extra bonustracks.Ook uit als LP met catalogusnummer VR1241. Info : www.voodoorhythm.com (Frantic Franky)
PLANET TRASH – NL
Vrijdag 8 februari: Surreal Folk Blues Gospel Trash Volume 2 - Reverend Beat-Man Surrel Folk Blues Gospel Trash Volume 2 - Reverend Beat-Man Die Reverend Beat-Man is een druk baasje. Naast het runnen van het Voodoo Rhythm Records speelt hij in The Monsters, neemt tussen neus en lippen door een klasseplaat op met The Church Of Herpes en komt met het tweede deel van Surreal Folk Blues Gospel Trash. Dat is dan zijn professionele leven, je wilt niet weten wat voor privéleven hij er op nahoudt! Net zoals het eerste deel komen ook op dit deel de bekende thema's aan bod: God, Satan, Jezus, incest, drugs, liefde en slechte vrouwen. In de zieke wereld van Beat-Man wordt geen onderscheid gemaakt tussen wat goed zou moeten zijn en wat puur slecht is. Feitelijk is het inwisselbaar.
In het ene nummer biecht hij al zijn zondes op zonder er ook maar een greintje spijt van te hebben, op een ander nummer vraagt hij vergiffenis aan Jezus. Op zich zie ik die Jezus wel bezwijken onder alle verlokkingen en ellende die door Beat-Man worden bezongen. Een samenwerking tussen Jezus Christus en Reverend Beat-Man. Misschien dat de mensheid daar nog een mooie plaat aan over kan houden. Eerst maar eens deze plaat verwerken, want Surreal Folk Blues Gospel Trash Volume 2 doet nauwelijks onder voor het eerste deel.
|
