xxx VOODOO RHYTHM RECORDS – THE GIANT ROBOTS - TOO YOUNG TO KNOW BETTER ,TOO HARD TO CARE

THE GIANT ROBOTS - TOO YOUNG TO KNOW BETTER ,TOO HARD TO CARE

VR1234

TRACKLIST

1. C'MON BACK
2. MAUVAISE NEUVELLE
3. THE STINKER
4. SHARE MY LOVE TO YOU
5. GET AWAY
6. ECHOES FROM CANYON
7. ELLE EST PARTIY
8. BYE BYE BABY
9. TELL ME WHAT TO DO
10. JUKE BOX
11. MY NEW DATSUN
12. MALAGA TWIST
THE GIANT ROBOTS

"TOO YOUNG TO KNOW BETTER ,TOO HARD TO CARE"
LP: VR1234 (EAN CODE:7640111767183)
CD: VRCD34 (EAN CODE:7640111767190)
ORDER

in the Tradition of 60's French Pop Garage comes this Band from the French Part of Switzerland, Michel a Ultra Die Hard Mod from the romandie still believes in the 60's.The way of Live was a thousand times better than today.. and he is right or not !!! people did REVOLUTION not only talk about it like we do today and the Spirit of the 60's you find also in thes Recordings no Hi Fidelity shit with crap sub bass shit, it's LO in recording and HI in Listening Pleassure.
the Giant Robots exists sinse 1996 and their main inspiration are the Aiglons a french/swiss band from the mid 60's.
what's good on the Giant Robots is that its Garage Beat.. these days everybody says from black flag over to the hives they do garage punk.. but what it's all about you here in this record, Back to the Grave Garage Punk with a French touch it's not aggressive it's music to get girls and boys to bed and fuck with them and this it's what its all about or not ? music to get Girls to bed with you, and if you ain't gonna Dance at least after the 3rd song then you definitely need some Viagra action up your Butt



 

 60'er Jahre Beat und Garage steht es dem Michel aus der Romandie in der Schweiz schon seit Kindheit auf der Stirne geschrieben, mit Vespas klapprigen von rost zerfressenen Autos seht er einer zeit nach die er in kleinster kinheit mit erleben durfte, er glaubt immer noch an die Magie der 60'er ,und recht hat er denken wir hier auch, die 60'er standen für Revolution, heute steht's nur noch auf den T-Shirts und man kann es im Internet nachlesen, die Revolution damals war die Loslösung der gleichgeschalteten der langweile und deshalb haben sich tausende Bands gegründet um dies zu feiern, genau gleich tun das die GIANT ROBOTS ‚ Musik um Mädchen flach zu legen, und weil sie auch eine Frauen band sind legen sie grad noch Männer flach, was kann da also falsch sein dran. LO FI Aufgenommen aber in unserem hauseigenen Studio noch gnaden lose in den Boden Gemustert wirt euch hier eine platte um die Ohren geschlagen die sich gewaschen hat, 60's Garage Beat mixed up with French Frat Beat.. die Tanz platte das Jahres, und wenn ihr nicht spätestens nach dem 3 Song eure Hosen fallen lässte ,dann schick ich mal ne Packung Viagra vorbei



REVIEWS:

SLEAZEGRINDER (USA)
The Giant Robots are French-speaking Hillbillies from Lausanne, Switzerland. Their third record "Too Young to Know Better Too Hard To Care" was released after the band took a one-year break so vocalist/guitarist "Michael" could go surfing. Beach Blanket Bingo games aside, TGR are clearly down with The Ventures. And, like Tokyo's mythical Surf Coasters, they also worship at the Alter of Dick Dale. To cultivate their French-Mod Surfer Sound Michael straps on a vintage Fender and then blows it through a '63 Fender Vibroverb amp. He also supports selling your wife in order to buy a guitar. Michael is a man with his priorities precisely in the right place. "Basswoman" (or Julia) blasts her vintage Hofner Bass through an old-school Ampeg one speaker amp. "Stephanie" rawks a classic 60's Farfisa Organ (Floyd and Zep both used Farfisa's). The few tracks that are performed in their native French tongue are as hot as the English ones. "My New Datsun" is about driving fast in a Japanese car. "Tell Me What to Do" reminds me of Barrett Strong's "Money (That's What I Want)" but done up the way Shonen Knife and The Sonics did it. Thanks Switzerland! This totally makes up for Urban Junior and Turbotraktor (and most of "Burning Sound Volume 1" for that matter). Garage/Surf/Rock from Switzerland?  Droite Foutue.

DAILY ROCK (CH)
Avec leur deuxième album 'Too Young To Know Better, Too Hard To Care!', les quatre Lausannois soufflent dix bougies et s'offrent un beau cadeau. Rencontre avec Michel, chanteur et guitariste, et Tanguy, le batteur, tous deux victimes d'un coup de foudre pour le rock garage des années soixante.
De ces dix ans d'existence, racontez-nous trois moments forts.  Michel: Le premier, c'est la formation du groupe... sur un malentendu. Un jour quelqu'un me dit 'paraît que tu viens jouer à l'Abraxas', je réponds 'ah bon?', et l'autre a enchaîné 'mais oui, Tanguy a dit qu'il venait avec son groupe garage'. J'ai répondu que c'était d'accord. Tanguy: On a formé le groupe en deux semaines, et fait trois répètes. Michel: Le deuxième se situe en Italie, durant le festival Thunder roads. Tanguy: C'était dans un motel au milieu de nulle part. Pendant que l'on était en train de jouer on a vu passer la Doc Martin de notre bassiste, suivie d'un bout des chiottes. Le groupe qui avait joué avant nous, complètement fracassé, démolissait les loges. C'était une expérience vachement rock'n'roll. Michel: Le troisième, c'est la sortie de l'album chez Voodoo Rythm. Tanguy: C'est un label qui a une réelle crédibilité et une distribution au niveau mondial, ce qui est rare pour un label suisse. Pour un groupe comme nous, c'est rare d'avoir une telle opportunité. On peut trouver notre album tant à Tokyo, à Los Angeles, qu'à Londres. Cela nous ouvre plein de portes pour d'éventuelles tournées à droite à gauche. Qu'est-ce qui vous attire dans le rock garage ?
Tanguy: A la base le garage c'est des kids, aux USA, qui ont vu les Beatles et les Stones à la télé et qui se sont dit 'putain, moi aussi je veux faire rock star'. Avec une guitare Vox, la caisse claire du marching band de leur collège, et l'orgue volé dans l'église du coin, ils ont fait de la musique avec une espèce de sauvagerie. Ce que l'on recherche c'est cette fraîcheur, cette forme d'innocence. Et on a furieusement envie de communiquer tout ça au public. Votre musique ne s'encombre pas de rigueur technique, choix artistique ou tic ?  Tanguy: Les deux. On n'est pas des férus de technique et cela fait partie du concept. Les morceaux, on ne les maîtrise pas forcément, quitte à enregistrer sans savoir comment on va finir. Le but est de conserver l'esprit jovial et naïf du garage. La suite, vous la rêvez comment ? Michel: On a quand même certains objectifs. A part une tournée hors de nos frontières, je m'en fixe un principal, passer aux Coups de cœurs d'Alain Morisod.
Tanguy: Alain, si tu nous lis...

OX (D)
Eine neue Platte auf Voodoo Rhythm ist immer schön, da man sich auf einige Labels und deren Geschmack einfach verlassen kann. Das neue Pferd im Stalle VR heißt GIANT ROBOTS und wirkt zwischen der sonstigen Stilvielfalt fast schon konventionell. Geboten wird nämlich reinrassiger Sixties Sound aus French Beat, Fuzz und Garage angereichert mit ein paar Instros serviert in passendem LoFi-Sound, nicht so rotzig wie man es beispielsweise von den "Back From The Grave"-Samplern kennt, sondern mehr im tanzbaren 60s Euro-Beat verwurzelt. Besonders gefallen die coole, in den Vordergrund gemischte Farsifa und die französischsprachigen Songs. Für mich sicherlich nicht die beste Platte auf Voodoo Rhythm, aber immer noch um Längen besser als der ganze Schrott, der sonst so auf den Markt geschmissen wird

Dagensskiva – (NOR)
Farfisa och franska., När nöden är som störst och den intressanta musiken lyser med sin frånvaro finns det alltid en sista utväg. Voodoo Rhythm Records. De har alltid något att erbjuda. Just den här gången är det en svängig garagerockpärla med farfisa i centrum. Naiv poprock med fötterna i sextiotalet som skapar glädje och lättja i min av arbetsmoral tyngda uppenbarelse. En glädje som blir dubbel när sången börjar och franska ord och meningar sjungs över melodin. Mötet mellan farfisan och franskan är liksom alldeles perfekt mitt i mörkaste november.Party! The Giant Robots från Lausanne i Schweiz har gjort en av den här månadens livräddande låtar. Och bäst av allt, du hittar den gratis hos Voodo Rhythm. Skivbolaget som lyst upp min vardag med artister som Die Zorros och The Dead Brothers. Reverend Beat Mans skapelse som bara några få av oss har haft dålig smak nog att upptäcka. Elle Est Party! är på många sätt en självklar release från detta bolag. Ett bagatellartat band, med en bagatellartad låt. Väldigt bra just nu.

INCOGNITO (D)
Die GIANT ROBOTS aus der Schweiz lassen, mit ihrem frischen, tanzbaren 60s Garage Sound, das hysterische Beat-Fieber Mitte der 60er Jahre aufleben. Von 60s Garage Punk Krachern wie "Come On Back" oder "Get Away", über französisch geprägten "Ye-Ye Beat" im Stil von JACQUES DUTRONC wie etwa bei "Elle Est Partie", sowie etlichen weiteren zündenden Partynummern wie dem "Malaga Twist", beherrschen die GIANT ROBOTS nicht nur die verschiedenen musikalischen Stile dieser Epoche auf das Beste, sondern können auch dazu passende, eigene Songs schreiben. MICHEL, Sänger Gitarrist und Kopf der Kombo, wird von Bassistin JULIA und Orgelspielerin STEPHANIE, deren Stil sehr and die PANDORAS erinnert, am Gesang unterstützt, dazu gibt TANGUY mit seinem prägnanten Schlagzeugspiel, den insgesamt 12 Nummern ein extrem rhythmisches, tanzbares Soundgewand. Wie vom Label gewohnt, mit sehr hübschem Artwork versehen, hier im Stil von alten B-Movie Filmplakaten

BLODDY MERRY (ES)
Nueva entrega de la etiqueta Ritmo Voodoo, esta vez lejos de introducirnos en los ritmos oscuros y pantanosos de oscuras bandas no dan a conocer a una banda de su país Suiza. Dos chicos y dos chicas que se hacen llamar Giant Robots, un cuarteto deudor de los sonidos mas ye-yes de los sesenta en Francia y con un toque a medio camino entre el surf y el 60´s sound mas maniático el resultado es un disco de garaje en toda regla. Lo cierto que tras diez años de trabajo, un par de singles y un primer cd . Pocos sabían de la existencia del grupo fuera de Suiza. Este segundo disco grande en la carrera de la banda, solo apto para fans de los sonidos sesenteros y fans de la música sin demasiados prejuicios, encontramos temas do colorido sonoro y ante todo diversión, empiezan con un ataque de frente con un pildorazo de garaje punk en toda regla, puro pebbles en sus mejores volúmenes con ese "Come On Back" para desfogarse base de pop frenético "Mauvaises Nouvelles" en francés, surfean sin ver una sola ola "The Striker" sin nada que envidiar a mis queridos MOAM, Lo cierto que gracias al Beat_Man ya somos muchos los que andamos colgados por estos chicos y de temas como "Share My Love With You" con un inquietante sonido de órgano, "Get Away" y de nuevo otro instrumental con un sonido muy peculiar en "Echoes From Canyon" y de nuevo mas pop con tintes garageros en francés "Elles Est Partie" con un consistente trabajo de farfisa (y un fraseo que no resultara desconocido a muchos*), Le dan al fuzz sin cortarse un pelo en "Bye Bye Baby" o ""Tell Me What To Do", pero donde de verdad en me gusta es cuando hacen juegos entre guitarra, órgano y voces, entrecortando el ritmo y sonando tremendos como en ese fantástico "Jukebox" ó "My New Datsun", de nuevo con el protagonismo de las teclas Stephanie dando un dinamismo a los temas bastante notable y siendo uno de los pilares de esta banda sin ninguna duda. Cerrando otro instrumental "Malaga Twist" con unas guitarras muy inspiradas y en donde uno puede dejar de imaginarse a las dos féminas de esta banda de esta banda surfeando en topless, grrrrrrrrrrr!!!!!!!!!!
Desde luego una gran sorpresa estos Giant Robots que junto a los Staggers son las bandas de GARAGE más sorprendentes de centro Europa.

KITTYBOOM (D)
Die vier Lausanner (Schweiz) hauen ordentlich in die Tasten, im wahrsten Sinne des Wortes, 60's Garagen Beat mixed with French Frat Beat wird uns in einer geballten Ladung auf dem Silbertablett serviert, vom feinsten sag ich da nur. Eine tolle Farfisa Orgel und Gitarrenläufe so easy wie nichts. Lo Fi aufgenommen, aber trotzdem der Wahn, eine richtige Tanzplatte. Revolutionär, einfach richtig cool, klasse gemacht Boys and Girls, Leute check it out, aus dem Hause Voodoo ist doch klaro...Astra 8 Points

MX2 (CH)
Hejsan svejsan, The Giant Robots are a Rock'n'Roll band and are ready to conquer the World. Born in February 1996 (or was it in 1966 ?), the Giant Robots have already done many gigs in their hometown Lausanne, all around Switzerland, Italy and Germany and they've released several records. But let us tell you the full story of that incredible band: "One snowy day, Tanguy was skiing down the "Petit-Chene" street in Lausanne and suddenly saw the purple Milka-cow. To avoid this famous Swiss symbol, he turned and crashed his beautiful face into an old garage door. Because of the violence of the shock, the door got opened. "O surprise", the garage was full of dusty musical instruments: he realised that he was inside the rehearsal place of the mythical local heroes "Les Aiglons". Nobody walked into this room for more than thirty years. His first reaction was to tell it to his friend Michel (27, an unknown guitar player), who at the time was surfing on the famous freezing spot of the Château de Glerolles on the Lake of Geneva. Immediately they were convinced that they had to bring back the spirit and sound of their wild rockin'ancestors.They asked the two most beautiful & gorgeous girls in town (Julia & Stephanie), to play bass and organ in their newly founded band: The GIANT ROBOTS were born." After the debut 7'' ''Introducing...'' done in 1996 and ''Invasion'' CD in 1998, The Giant Robots made a one year break due to Michel's surf trip in the Pacific Ocean in 1999 (Niuatoputapu, Vava'u, Tanna). In 2000 The Robots striked back with a new single (A Super Robot E.P., released in april) which has included, for the very first time, a hit song in french! Nowadays, they're here to present you their second album ''Too Young to Know Better... Too Hard to Care'' (Voodoo Rhythm).
The Giant Robots are playing fast & sexy garage-punk-rock.

20MINUTES (D)
The Giant Robots: 60s Beat mit French Touch Voodoo Rhythm Records aus Bern ist das geschmackssicherste Garage-Label der Schweiz, wenn nicht Europas. Jetzt bringen The Giant Robots auf Voodoo Rhythm den Beat der 60er zurück – als Lausanner natürlich mit einem French Touch: Ein Song wie «Echoes from Canyon» hätte zu den «Emanuelle»-Filmen gepasst. Und zu «Bye-bye Baby» oder «Jukebox» sieht man die Bardot und Johnny Hallyday das Tanzbein schwingen. Yeah, oder besser: Oui!

FILEUNDER (NL)
Eén van de conclusies die ik in mijn stukje over de dvd over het label Voodoo Rhythm trok was dat hun platenbaas een goede smaak heeft bij de keuze van zijn artiesten. Mijn stukje was nog niet geplaatst of er dient zich een album aan om dit met feiten te controleren. Het album is van het Zwitserse (Lausanne om precies te zijn) The Giant Robots. Twee dames, twee heren, ze spelen samen sinds 1996 en zijn nu aan hun twee volledige album toe getiteld Too Young To Know Better. Too Hard To Care. Het is een mix van garagerock, surf waar naast het gebruik van gitaar, bas en drums ook een sixties-orgelsaus overheen gegoten is, maar waar een aantal nummers zo hun oorsprong in de fifties konden hebben. Tien eigen nummers waarvan er twee keer zelfs in het Frans gezongen zijn aangevuld met twee covers van de voor mij onbekende originelen van The Crying Game en Giuliano Sorgini. Het is een tof gevarieerd album geworden waar in huize Ewie zelfs een dansje op gemaakt is. Over de speeltijd die beperkt is tot 28 minuten zou ik kunnen zeuren, maar The Giant Robots bewijzen dat elk nummer simpelweg goed moet zijn en anders niet uitgebracht moet worden. Ze zijn dan ook alle twaalf raak. Om nog op het begin van dit stukje terug te komen. Ik had gelijk. En iets gaafs als dit maakt het wachten op de volgende labelrelease dragelijk, zeer dragelijk zelfs.

LORDS OF ROCK (CH)
Enfin ! Enfin ce groupe unique en son genre se décide à sortir son deuxième LP après une absence des bacs durant au moins 8 ans ! Et Enfin ! Enfin ils sont signés sur le label le plus respectable, le plus underground, le plus intègre, le plus trash, le plus fiable qui soit : Voodoo Rythm. Il était temps que ces deux entités se rencontrent, car tous deux partagent un amour sans limites pour les 50's - 60's, pour les mélodies simples, pour la surf music (ce terme pour éviter celui de garage utilisé à outrance et aussi pour ce que fait The Hives, bien loin du groupe qui nous intéresse ici), et une aversion profonde pour ce qui touche de près ou de loin à, je cite : "Hi Fidelity shit with crap sub bass". Le ton est donné. Maximum plaisir. Bon, pourquoi tout ce foin ? Parce qu'ils sont uniques en leur genre : mods dopés au yé-yé ("Get Away"), Dutroncs déguisés en France Galles déguisés en Beach Boys ("Share My Love With You"), exagérément rétros (le très Shadows "Echoes From Canyon") et aussi parce qu'ils ont cette facilité à vous amuser et vous mettre de bonne humeur (ceux qui se souviennent de leur formidable reprise de "Supersonic" comprendront), parce qu'il est si facile de danser sur leur musique même pour ceux qui ont deux pieds gauches ("Jukebox") et parce que "Bye Bye Baby" a un son hardcore d'époque - fuzz s'entend.  Avec son packaging sorti tout droit des comics ricains et ses paroles ultra-naïves (aussi en français !) à se tordre de rire, cet album est le must pour "boucher un trou" dans la liste des cadeaux de Noël ! essortez les mange-disques... et restez trash !